DLA LEMA

Zbyt wielka mnie ogarnia trema,
kiedy mam pisać wiersz dla Lema.
To coś, jak gdyby zagrać szlema,
gdy w kartach śladu rymu nie ma...

No i do tego science jeszcze,
które przyprawia nas o dreszcze
i fiction wokół mknie na cokół,
"fantomatyczna zupa" w oku.

I polityka, gdzie libretto
pisane do liberum vetto
łabędzim śpiewem się odciska
na wirtualnych targowiskach.

Wyobraź sobie, Mistrzu Drogi,
że mógłbyś twórcą być od jogi
i w ascetycznej nowo-mowie
stałbyś z narodem swym na głowie.

Albo do tego, in concreto,
mógłbyś na zawsze być kobietą,
albo, co gorsza, generałem,
czy, nie daj Boże, kardynałem...

Na szczęście genius loci siła
kosmiczną dróżkę Ci uwiła,
na której talent doskonały
rozwijasz dla ludzkości chwały!

Pewnie tej sławy Ci zazdroszczą
kosmici, którzy czasem goszczą
na łamach prasy. Anarchiści.
Futurolodzy i nudyści.

Neron z mamusią Agrypiną,
owieczka Dolly wraz z rodziną,
nie uwzględnione w grawitacji
geny rodzimej radiostacji.

A Ty, Obłoczek Kosmogonii,
pełen dystansu i ironii
w słodszych przebywać wolisz sferach,
na szczytach których: tort Sachera.

Ad multos annos, Drogi Lemie!
Najlepszy Życzeń przyjm ode mnie!
Erupcja zdrowia niech Ci służy
ponadczasowo oraz dłużej!

Tego Ci życzy - i dużo więcej -
poetka Lipska - najgoręcej!